Hallo collega dokters. Ik ben van beroep ook een art. Waar ik mij vooral bezig mee houdt zijn het plaatsen van gips bij ieder gebroken plek dan ook waar mogelijk is. Vooral het plaatsen van gips bij kinderen is mijn specialiteit. Aangezien ik vrij rustig van mezelf bent hebben ze mij tien jaar geleden op de kinderafdeling gezet. Ik doe dit uiteraard met plezier en ik ga iedere dag met plezier en veel moed naar het werk.
Het leuke van mijn werk vind ik om mensen die eerst heel verdrietig zijn weer op de rit te helpen en uiteindelijk met een klein glimp naar huis te sturen. Ik zet ook altijd mijn eigen naam op het gips als het mogelijk is. Waardoor ik vertrouwen geef aan jonge kinderen. Maar nu is het zo dat ik onder het mes moet. En vaak ben ik erg rustig maar nu komen alle emoties naar boven en ben ik toch niet zo rustig als gedacht.
Spannend, maar wordt iets moois in de toekomst
Het is gelukkig niet zo onrustig als jullie denken. Ik ben namelijk zwanger geraakt van mijn geliefde man. Mijn buik is al aardig rond en ik ben er ontzettend trots op. We zitten nu al bijna richting de 40 weken en er beginnen nu aantal spanningen op te komen. Het is namelijk zo dat mijn foetus in de stuit ligging ligt. Dat betekent dus ook dat hij of met zijn hoofdje moet draaien of hij via een keizersnee de wereld ter wereld moet komen.
Deze onderneming heb ik erg in de maag zitten naast mijn baby. Bij een vriendin van mij is er daardoor een miskraan ontstaan en ik ben bang dat het bij mij ook misgaat. Het is echter ook zo dat mijn hormonen nu door mijn lichaam heen schieten en dat dat nogal mijn buien beïnvloed, maar daarbuiten vind ik het maar spannend. Mijn man vindt het ook spannend. Als het lukt waar ik natuurlijk vanuit ga, dan zijn we een mooi gezin met zijn drieën. Gaat het heel erg mis gaat en ik ga ook dood dan is mijn man ineens in zijn eentje.
